Het valt me zwaar. Dat kan ik er voor nu over zeggen. De hele dag door gierende honger, terwijl je weet dat je niet even snel een patatje mag halen, of even een broodje naar binnen kan stoppen. En dan moet je op zoek naar andere dingen om te doen, jezelf afleiden van dat honger gevoel. Je lichaam moet er aan wennen dat je niet meer alles kan en mag eten wat je wil qua vette lekkere hap… pas als ik dat onder controle heb wil ik het onvermijdelijke weegmoment aangaan. Voor nu grijp ik tussendoor een smoothie, of een lekker vruchtensapje. Zo krijg ik genoeg binnen, als het nu nog even helpt tegen het hongergevoel..
Op weg naar een nieuwe ik
Het is zover, tijd om te werken aan een nieuwe, misschien betere, ik. Lichamelijk dan. In mn hoofd is een knopje omgegaan toen ik mezelf in de spiegel bekeek. Wat ik zag vond ik best aardig, maar niet goed genoeg. Spiermassa niet te vinden en een achter gebleven zwangerschapsbuikje.
mijn nieuwe schoenen!
Jeej ik heb nieuwe schoenen! Iets wat ik eigenlijk met grote regelmaat kan zeggen, maar het gevolg van het kopen van deze schoenen is dat ik een afspraak heb moeten maken dat ik een hele poos geen schoenen meer mag kopen..
Maar deze schoenen zijn het meer dan waard!
Ik liep al een tijdje te twijfelen of ik cowboylaarsjes wilde kopen, maar kon nooit het paar vinden wat voor mij echt “JA IK WIL COWBOYLAARSJES” gevoel opriep. Tot ik ze tegenkwam, mijn geweldige (ja ik kon ze niet laten staan), cowboylaarsjes.